fbpx
Menu

Wydawnictwo W.A.B.

daisy darker - zdjęcei

„Daisy Darker”

, , , 0

Pierwsze spotkanie z Alice Feeney, czyli „Daisy Darker”

Oddalona od lądu wyspa, a na niej budzący grozę gotycki dom. To właśnie tu rozpoczyna się historia, którą stworzyła w swojej najnowszej książce pod tytułem „Daisy Darker” jej autorka, czyli Alice Feeney. Ten dom przyprawia o dreszcze, a dzienne, niespodziewane rzeczy, które zaczynają się w nim dziać sprawiają, że czytając czuje się niemal grozę jaką serwuje autorka. Jestem pewna, że na podstawie tej książki mógłby powstać niezły film, oczywiście pod warunkiem, że Netflix by go nie zepsuł 😉

„Daisy Darker”, to moje pierwsze spotkanie w świecie książek z twórczością Alice Feeney. Wiem, że niektórym może się to wydawać co najmniej dziwne, bo przecież napisała bestseller pod tytułem „Czasami kłamię”… I, tak! Należę do tych osób, które jej nie przeczytały. Czy w związku z tym biję się w pierś? Nie!!! Bo to nie jest książka, którą chcę przeczytać. Nie mniej jednak po przeczytaniu „Daisy Darker” jestem pewna, że sięgnę po książki Feeney. Choć nadal pozostanę ignorantką i „Czasami kłamię” nie przeczytam.

„Daisy Darker” – główna bohaterka

Narratorką książki jest tytułowa „Daisy Darker”. Życie Daisy nie jest łatwe. Ta dziewczyna wie, że jej życie ma krótki okres „ważności”. Od zawsze zmaga się z chorobą, która jest nieuleczalna i sprawia, że większość czasu spędza w szpitalu na leczeniu. Daisy nie ma przyjaciół wśród rówieśników, a jedyna osoba, która jest jej przyjaciółką, to ukochana babcia. Z każdą kolejną przeczytaną stroną poznajemy smutne losy rodziny Darkerów, a retrospekcje idealnie w tym pomagają.

Rodzina Darkerów nie należy do tych, które są ze sobą związane wyjątkową więzią, a wręcz przeciwnie; ma się wrażenie, że oni po prostu wzajemnie siebie unikali. Minęło sporo czasu zanim pojawili się w tym samym miejscu, w dokładnie tym samym czasie. To osiemdziesiąte urodziny babci sprawiły, że cała rodzina spotyka się w jednym miejscu… W domu babci. W rodzinie istnieje wróżba, która mówi o tym, że babcia umrze w dniu swojego święta… „Świętująca” postanowiła odczytać testament, po czym udała się na spoczynek do swojej sypialni. Przepowiednia się spełniła… Jednak to dopiero początek tego co się jeszcze wydarzy.

Wydawnictwo W.A.B.

daisy darker - okładka książki

Fabuła

„Daisy Darker” jak co roku wraz z rodzicami udała się do Seaglass, gotyckiego, popadającego w ruinę domu po to żeby móc świętować urodziny swojej ukochanej babci. Nie są to byle jakie urodziny, bo osiemdziesiąte i zbiera się cała unikająca się rodzina. Wszyscy wiedzą o wróżbie, która mówi o tym, że świętująca babcia umrze w dniu swoich urodzin. Nadchodzi przypływ, który więzi wszystkich zgromadzonych na wyspie i odcina ich całkowicie od świata. W momencie kiedy zegar wybił północ babcia zostaje odnaleziona martwa. I jakby to nie zabrzmiało; zrobiła swoim bliskim psikusa. Dlaczego? Bo urodziła się i zmarła w Halloween.

Śmierć babci była dla niektórych szokiem mimo przepowiedni, w którą jedni wierzyli, drudzy zaś uznali za zabobony. Prawda jest jednak taka, że się spełniła, a wyścig z czasem dopiero teraz zaczął się na dobre. Jaki wyścig mam na myśli? Równo godzinę po śmierci babci kolejna osoba zostaje znaleziona martwa… Czy jest ktoś, komu zależy na tym żeby pozbyć się całej rodziny? Jeśli tak, to kto jest mordercą? A może to po prosu duchy zamieszkujące Seaglass postanowiły się zemścić?

Podsumowując

Niby to tylko jedna noc, a tajemnic tyle, że trudno je zliczyć. Każda z tych tajemnic ma znaczenie i zbliża do rozwiązania zagadki. To wszystko umiejscowione podczas burzowej nocy w niszczejącej, gotyckiej willi sprawia, że „Daisy Darker” czyta się z fascynacją. Klimat, który stworzyła Alice Feeney jest nie do podrobienia; chociaż muszę przyznać, że widać tu wyraźną inspirację Agathą Christie i jej „I nie było już nikogo” co mi absolutnie nie przeszkadzało.

Ogromnym plusem w przypadku książki „Daisy Darker” jest zastosowanie narracji w pierwszej osobie. Myślę, że to właśnie dzięki Daisy opowieść jest tak interesująca, bo sama jest osobą, której nudną nazwać nie można pod żadnym względem. Właśnie dzięki jej wspomnieniom czytelnik poznaje poszczególne osoby z jej rodziny. To właśnie Daisy odkrywa ich najmroczniejsze tajemnice. Jej spostrzeżenia i wnioski do jakich dochodzi są niezwykle szczere i myślę, że to dlatego, bo postanowiła odkryć to co najgorsze.

Alice Feeney zdecydowanie potrafi stworzyć świetny thriller, co do tego nie mam żadnych wątpliwości. Mało tego! „Daisy Darker”, to bohaterka idealna. Co mam na myśli? Sposób w jaki prowadzi czytelnika poprzez historię, to mistrzostwo. Jedyne co może się nie wszystkim spodobać, to powolne budowanie fabuły, ale chyba właśnie dlatego ta historia tak wciąga. Tu można znaleźć wszystko! Jeśli ktoś szuka napięcia, to tu je znajdzie! Wstrząsająca historia? Mroczna przeszłość? Niedopowiedzenia? Żaden problem! Feeney zapewnia to wszystko nawet ze sporym zapasem 😉

Jeśli ktoś szuka połączenia Christie z Kingiem, to „Daisy Darker” nadaje się idealnie!

„Kłopot z niewinnymi kłamstewkami polega na tym, że czasami rozrastają się do mrocznych.”

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
szum - zdjęcie książki

„Szum”

, , , , 0

„Szum”, czyli powrót do twórczości Sobczak    

Małgorzatę Oliwię Sobczak miałam okazję „poznać” już wcześniej przy okazji recenzowania powieści „Czerwień”. Od samego początku wpadłam po uszy; tej autorki nie da się nie lubić. Tym razem w moje ręce trafił thriller pod tajemniczym tytułem „Szum”. Czy jest tak szumny jak sam tytuł? Być może 😉 Ja twórczość tej autorki cenię za to, że tak łatwo przychodzi jej budowanie napięcia, a dzięki temu historia zdaje się wręcz płynąć. Już na samym początku można zauważyć jaki ogrom pracy autorka włożyła w to żeby książka była nieodkładalna. Mam wrażenie, że Małgorzata Oliwia Sobczak pomyślała o każdym, nawet najmniejszym szczególe – wygląd okładki, tytuł – wszystko ma znaczenie i wiąże się z przedstawioną historią.

„Szum” ma znaczenie

W tej książce każdy dźwięk ma znaczenie, a największy „Szum”. I choć muszę przyznać, że te onomatopeje na samym początku działały na mnie jak czerwona płachta na byka, to z czasem przestały mi w ogóle przeszkadzać. A nawet więcej! Stały się wręcz niezbędnym elementem historii, którą zręcznie utkała autorka. Ten niemal słyszalny „Szum” przywodzi na myśl szelest jesiennych liści, co pewnie również jest celowe. Dlaczego? Ponieważ akcja samej książki dzieje się późną, listopadową jesienią. Czy „Szum”, to idealna, mroczna historia na jesienny wieczór? Zdecydowanie tak!

Wydawnictwo W.A.B.

szum - okładka książki

Fabuła

Czasem każdy z nas chciałby cofnąć czas i wrócić do szkoły średniej, kiedy miało się te naście lat. Teraz z biegiem lat niektóre z ówczesnych problemów wydają się być błahe i wręcz śmieszne. A wtedy? Rozgrywały się największe dramaty i myślało się, że już gorzej w życiu być nie może, a później przyszło ono… Dorosłe życie. Czasy nastoletnie, to sentyment. Chociaż przyznam, że to okres burzliwy, bo to wtedy były pierwsze prawdziwe miłości, rozczarowania. A rodzice? Często nie zdawali sobie sprawy z burzy emocjonalnej jaka ma miejsce gdzieś wewnątrz ich dziecka. I ten nacisk… Bo przecież nie można uczyć się gorzej niż X. Ale nikt nie potrafi być bardziej okrutny niż rówieśnicy, prawda? Ich dogryzania, śmiechu, krytyki nie zapomina się nigdy.

„Szum” w magiczny sposób zabiera czytelników do trójmiejskich miejsc, do roku 1992. To właśnie wtedy spotykamy nastoletnią Adriannę Milewską, która rozpoczyna niewinny flirt z nieznanym sobie mężczyzną. A tym co umożliwia kontakt jest CB radio. Dziewczyna zostaje zamordowana tuż obok swojego domu. Czy mężczyzna, z którym rozmawiała ma coś wspólnego z jej morderstwem? A może winnym okaże się ktoś, kogo nikt nigdy nie podejrzewał? W tym momencie akcja przenosi się do czasów współczesnych.  Historia, która spotkała Adriannę Milewską nie daje spokoju Alicji Grabowskiej, która jest dziennikarką. Co łączy ją z historią sprzed lat? Alicja jako dziecko była świadkiem rozpaczy w jaką wpadła matka Ady.

Minęło wiele lat i ginie kolejna nastolatka. Tym razem okazuje się, że zaginioną jest córka znanego polityka – Liwia Dembska. Mogłoby się wydawać, że te sprawy nie mają ze sobą nic wspólnego poza tym, że ofiarami są nastolatki. Przecież minęło już tyle lat, a w związku z tym łączenie tych dwóch wydarzeń może się wydawać bez sensu. Ale czy na pewno tak jest? Alicji Grabowskiej obydwie sprawy nie dają nawet na moment spokoju, ona jest wręcz pewna tego, że żaden przypadek nie miała miejsca.

Z każdą kolejną poszlaką dziennikarka jest bardziej pewna swoich racji. Co się z tym wiąże? Współpraca z Oskarem… Oskar Korda i Alicja Grabowska mają za sobą emocjonalną „przeszłość”, ale odkładają na bok swoje nadal niewygasłe emocje i zaczynają współpracę. Co odkryją? Czy uda im się rozwikłać zagadkę zaginięcia Liwii Dembskiej? A może pójdą jeszcze dalej i odkryją co tak naprawdę łączy dwie sprawy?

Podsumowując

Uwielbiam takie książki, w których już sam początek jest na tyle mocny żeby zaciekawić. „Szum”, to mieszanka wybuchowa. Co tym razem zaserwowała czytelnikom Małgorzata Oliwia Sobczak? Nierozwikłaną zagadkę sprzed lat, mroczne tajemnice, powiązania i ciemny światek trójmiejskiej władzy. Wiadomo, że po pierwsze liczy się historia, która trzyma w napięciu. Tutaj jednak poruszane są również trudne tematy związane z dojrzewaniem. Po pierwsze kompleksy i brak akceptacji swojego ciała. A po drugie szukanie kogoś, kto te kompleksy zaakceptuje i nie ważne, że ta znajomość może okazać się czymś innym niż to na co wyglądała.

Pomimo tego, że fabuła jest wielowątkowa, są retrospekcje, to łatwo ją przyswoić. Sobczak stworzyła swoją historię na podstawie dawnych zaginięć co dodaje dodatkowego „smaczku”. Kiedy skończyłam czytać, to szczerze mówiąc byłam zdziwiona, że to już. „Szum” jest książką, która nie daje się odłożyć, a tuż po jej przeczytaniu chce się poznać kolejną zagadkę, którą rozwiążą Alicja i Oskar.

„Cicho mruknął i uważnie patrzył na zbliżającą się postać.”

 

 

 

 

 

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
sycylijskie lwy - zdjęcie książki obok plasterków pomarańczy i cytryny

„Sycylijskie Lwy”

, , , , 0

„Sycylijskie Lwy” – czy rodzina Florio to fikcja?

Każdy kto kocha Włochy z pewnością pokocha „Sycylijskie Lwy” autorstwa Stefanii Auci. Książka jest rozpoczęciem całej Sagi rodziny Florio. I już na samym początku chcę zaznaczyć istotną kwestię. „Sycylijski Lwy” nie są fikcją literacką. Jasne jest, że Auci dodała coś od siebie; jednak rodzina Florio istniała naprawdę, a co więcej ich przedsiębiorczość wyniosła Sycylię, a dokładnie Palermo na wyższy poziom. Co dokładniej mam na myśli? Ignazio i Paolo Florio posiadali niezwykły zmysł przedsiębiorczości, który później odziedziczył syn Paolo.  I to dzięki nim rodzina zdobyła fortunę i rozwinęła gospodarkę morską i handel.

Rodzina Florio zamieszkała w Palermo pod koniec XVIII wieku. Swój ogromny sukces zawdzięczają nie tylko wyczuciu rynku jakie posiadali. Na ich największy sukces składała się w głównej mierze ciężka praca, która przynosiła również wiele wyrzeczeń. Czy było warto? Tak! Stali się pionierami i inwestowali w wiele różnych dziedzin, które nie były ze sobą powiązane. Wino, przyprawy, siarka, to tylko promil tego, czym Florio handlowali. Mogłoby się wydawać, że mając pieniądze było im łatwo? Nie, nic z tych rzeczy! Palermo, to miasto mafii, miasto rodzin z tradycjami. Jeszcze długo elita traktowała rodzinę Florio jak jak gorszy sort. To piętno odcisnęło na nich spory znak.

„Sycylijskie Lwy” i ich początki

Miasteczko Bagnara w Kalabrii. To właśnie tam dochodzi do niebezpiecznych trzęsień Ziemi i to właśnie tam mieszkają tytułowe „Sycylijskie Lwy”, czyli rodzina Florio. Paolo Florio, który jest głową rodziny postanawia zakończyć ryzyko i decyduje o przeprowadzce. Głównym przyczynkiem do tej decyzji jest wydarzenie z poprzedniego trzęsienia, czyli śmierć jego rodziców. Żywioł okazał się silniejszy. Paolo uważa, że w Bagnarze nie ma przyszłości dla jego rodziny. Mimo tego, że jego żona nie jest zadowolona z jego decyzji i całkowicie się z nią nie zgadza, to Paolo jest twardy i zabiera całą rodzinę do Palermo, gdzie rozpoczynają nowe życie.

Paolo wraz ze swoim bratem Ignazio oraz ze szwagrem posiadają w Palermo przejęty sklep, jednak mimo tego początki nie należą do najłatwiejszych. Dlaczego? Bo rdzenni mieszkańcy Palermo gardzą przybyszami, szczególnie tymi z Kalabrii. Co na to bracia Florio? Oni nie dadzą sobie w kaszę dmuchać, będą walczyć o swoje mimo przeszkód i ryzyka. Właśnie oni doprowadzili do zapisania nazwiska Florio już na zawsze w kartach historii Włoch. Do dzisiaj potomkowie rodu Floriów chodzą po świecie.

Wydawnictwo W.A.B.

sycylijskie lwy - okładka książki

Fabuła

Kiedy już rodzina Floriów przeniosła się do Palermo nie wróżono im wówczas żadnego sukcesu, a wręcz przeciwnie… Wielu wróżyło szybki upadek. Z resztą sami na początku mimo wielkiego uporu czuli się źle. Dom, w którym zamieszkali okazał się być pokryty brudem i kurzem z wielu lat. A sklep z przyprawami, który przejęli? Okazuje się być w tragicznym stanie, wszystko się w nim rozpada. Ci, którzy pochodzą z elity nie są przychylni rodzinie Floriów. Jak to się stało, że nagle na rodzinę, która wywodzi się spoza Palermo zaczęto mówić „Sycylijskie Lwy”? Paolo i Ignazio nie poddają się i pokazują wszystkim, że ich mądrość, determinacja i pracowitość pomogą osiągnąć wszystko czego zapragną. Po wielu latach mogą się już szczycić prawdziwym bogactwem. A kiedy umierają Paolo i Ignazio…

Wtedy rodzinną firmą zajmuje się Vincenzo – syn Paolo. W rodzinie Florio zaradność i przedsiębiorczość chyba są dziedziczne. Jednak mężczyzna kieruje tym razem firmę w zupełnie innym kierunku; postawi wyłącznie na dwie rzeczy – przetwórstwo tuńczyka i produkcję wina. To będzie z jego strony świetnym zagraniem dzięki któremu rodzina zyska jeszcze więcej.

Co z życiem osobistym, poza firmą? Tutaj szczęście niestety nie dopisuje i mam tu na myśli męską część rodziny. Zacznijmy od Paolo… Małżeństwo z Giuseppiną nie dało mu szczęścia jakiego pragnął. Ignazio? Zakochał się w bratowej. A Vincenzo? On zrozumie, ale dopiero po baaardzo długim czasie, że Giulia, czyli jego żona jest prawdziwym skarbem. Czy zrozumie to w porę, czy możę będzie za późno? A jak z kolejnym pokoleniem? Tego może dowiemy się w kolejnym tomie Sagi rodziny Florio.

Podsumowując

„Sycylijskie Lwy”, to saga rodzinna. To powieść o rodzinie, o dążeniu do celu i determinacji, ale też o nieszczęśliwej miłości i walce o siebie. Stefania Auci pokazała Włochy w ich najbardziej gorącym okresie, czyli na przełomie XVII i XIX wieku. A Palermo? To miasto kontrastów, gdzie z jednej strony zachęca zapachem kwiatów i słońcem, a z drugiej przeraża brudem smrodem i ciemnymi interesami. A sposób, w jaki autorka wszystko opisała sprawił, że zamarzyłam o podróży do tego gorącego miasta.

Jak wiadomo we Włoszech interesami zajmowali się mężczyźni. A kobiety? Strzegły i zresztą do dzisiaj tak jest, że strzegą domowego ogniska. Stefania Auci starała się przedstawić kobiety, bohaterki książki jako te, które walczą o swoje miejsce, o swoje prawa i o siebie. Chociaż ich świat zdominowali mężczyźni, to nie bały się być stanowcze i odważne. Świat jaki ukazuje się w powieści „Sycylijskie Lwy”, to nie tylko kłamstwa, zdrady i cierpienie, ale i miłość. Może nie wyśniona, romantyczna, ta między kobietą, a mężczyzną, ale silna, nierozerwalna miłość w rodzinie.

Czy warto dać się porwać przez „Sycylijskie Lwy”? Zdecydowanie! A twista dodaje wszystkiemu to, że historia tylko momentami jest fikcją, a większość, to sfabularyzowana historia, która wydarzyła się naprawdę. Ja z pewnością powrócę jeszcze na gorące ulice Palermo jesienią, by znowu spotkać „Sycylijskie Lwy”.

„Przez szparę pod drzwiami przeciska się świt. Złote światło zwiastujące bliskość jesieni.”

 

 

 

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
zabójca - zdjęcie książki

„Zabójca”

, , , , 0

Julian Sinanaj – „Zabójca

Na samym początku muszę zaznaczyć, że książka „Zabójca” nie jest fikcją. Kim jest Julian Sinanaj? To „Zabójca”, którego historię czytelnik poznaje na kartach książki napisanej przez dziennikarza Andreę Galli. „Zabójca”, to dokument przedstawiający życie Juliana Sinanaja. Kim był? To najbardziej tajemnicza postać świata związanego z przestępczością na zlecenie. Tak! Sinanaj był zabójcą wynajmowanym za pieniądze. Z jego usług korzystali politycy na wysokich stanowiskach, rosyjskie tajne służby, czy nawet bossowie przestępczego świata.

Sinanaj nie miał łatwego dzieciństwa. Urodził się i wychował w slumsach Albanii. Z czasem jego rodzina udała się w podróż do Gracji, gdzie rozpoczęli nowe życie. A Julian? Przyuczał się pomału do swojego „zawodu”; do zawodu zabójcy.

Z czasem kunszt jeśli można tak to nazwać z jakim zabijał stał się jego przepustką do innego świata. Zlecenia jakich się podejmował wykonywał z ogromną precyzją, wręcz był w tym mistrzem; nie pozostawiał po sobie śladów, nikt go nigdy nie zauważył. A jak dokumentował swoją pracę? Każdemu z klientów dostarczał zdjęcie z miejsca wykonania wyroku.

Julian Sinanaj był przesadnym perfekcjonistą i pedantem. Wiecie, o higienę dbać trzeba nie ma co dyskutować, ale on robił to wręcz obsesyjnie.

Skoro był taki doskonały w tym co robił, to pozostaje jedno zasadnicze pytanie: jak wpadł? Tak, tak… Sinanaj został aresztowany w 2018 roku, ale skala zabójstw, których dokonał jest tak ogromna, że do teraz trudno ustalić liczbę ofiar jego broni.

Wydawnictwo W.A.B.

zabójca - okładka książki

Reportaż reportażem, ale „Zabójca” był mistrzem

Kto mnie zna ten wie, że moim top of the top gatunków literackich jest kryminał, ale… Literatura faktu, biografie to też coś po co lubię od czasu do czasu sięgnąć. Dlatego ucieszyłam się otrzymując od Wydawnictwa W.A.B. książkę pod tytułem „Zabójca”. Książka jest historią najbardziej znanego i jednocześnie najbardziej tajemniczego zabójcy na świecie – Juliana Sinanaja zwanego człowiekiem duchem. Muszę przyznać, że chociaż on był mistrzem w tym co robił, czyli w wykonywaniu zabójstw na zlecenie, to autor – Andrea Galii nie do końca się spisał. Mimo, że podjął się „mojej” tematyki”, to jego styl lekko męczył, ale o tym trochę później.

Sinanaj był tak dobry w tym co robił, że ścigał go nawet Interpol i dopiero w 2018 roku udało im się go schwytać. Szczwany lis, prawda? 😉

Podsumowując

Szczerze? Nie spodziewałam się, że książka „Zabójca” znajdzie się na liście tych, które raczej nie będą przeze mnie szczególnie polecane. Dlaczego? Mimo, że jeśli chodzi o zagłębienie się w umysł zabójcy, to było ok, to reszta… No tak średnio bym powiedziała. Po prostu niektóre aspekty były nudne, niepotrzebne – były takimi zapchajdziurami.

„Zabójca”, to toporne, niezbyt łatwe w odbiorze ponad czterystu stronnicowe tomiszcze. Wiem, że ja osobiście do niej już nigdy nie wrócę, serio. Oddam ją komuś albo po prostu zrobię rozdanie na Facebooku i Instagramie; może znajdzie się ktoś komu przypadnie do gustu.

Ta książka nie jest pierwszym tego typu reportażem jaki przeczytałam, ale jest pierwszym, który mnie tak nudził. Co autor miał w zamiarze pisząc w ten sposób? Chciał stworzyć niby kryminał, niby sensację? Panie Galli nie ten kierunek. Czy jeśli Andrea Galli napisze kolejną książkę, to po nią sięgnę? Być może! Jednak mam nadzieję, że będzie bardziej udana niż „Zabójca”.

I tak oto dobrnęłam do końca pisania recenzji i wiecie co? Nawet samą recenzję na temat tej książki było mi trudno napisać. Zawsze mam problem, że piszę za dużo i tu coś wytnę, tu coś usunę, a w przypadku „Zabójcy”? Brak mi pomysłu co jeszcze napisać. Dlatego skończę już moje wynurzenia na temat tego reportażu, bo trochę brak mi słów ;/

Na sam koniec dodam jeszcze: nie zniechęcajcie się, może to dobra książka, a ja wymyślam 😉

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
i przemówiły ludzkim głosem - zdjęcie książki obok świeczki

„I przemówiły ludzkim głosem”

, , , , 0

Dziecięce marzenia, czyli „I przemówiły ludzkim głosem”

Mówi się, że w wigilijny wieczór zwierzęta mówią ludzkim głosem. Pamiętam, że jako mała dziewczynka siedziałam do późna zajadając się „resztkami” wigilijnej kolacji i czekałam. Czekałam aż mój Pikuś się do mnie odezwie, ale niestety… Niczego mi nigdy nie powiedział, a może się po prostu wstydził 😉 „I przemówiły ludzkim głosem”, na to właśnie czeka każde dziecko, no może jeszcze na Mikołaja, bo dla maluchów, to on jest najważniejszy. Z czasem zrozumieją, że nie o to w tym wszystkim chodzi.

„I przemówiły ludzkim głosem”, bo to święta inne niż wszystkie

Te święta będą inne niż wszystkie, a wszystko przez sytuację panującą na świecie. Dla niektórych Wigilia i Boże Narodzenie nie będą magiczne i szczęśliwe. Pierwsze święta bez bliskiej osoby bolą najbardziej; święta bez taty, męża, bez babci, dziecka… Święta w pustym, zimnym domu; spędzone w samotności bez bliskich osób albo w szpitalnym, zimnym łóżku. „I przemówiły ludzkim głosem” choć jest książką, która zawiera opowiadania świąteczne, to porusza właśnie takie problemy jak ból rozstania, bezsilność, czy śmierć kogoś bliskiego. „I przemówiły ludzkim głosem”, to taka książka, która skłania do refleksji nad własnym życiem.

Opowiedziały historie z przekazem „I przemówiły ludzkim głosem”

W „I przemówiły ludzkim głosem” Jagna Kaczanowska, która jest autorką książki stworzyła „coś innego”; świąteczną książkę jakiej jeszcze nie miałam okazji nigdy czytać. Kaczanowska pokazuje przedświąteczny okres przygotowań, a wspólnym mianownikiem są one – zwierzęta. Każda z przedstawionych historii niesie ze sobą jakiś przekaż. Historie, które pokazują, że czasem warto zwolnić i spojrzeć na ludzi obok nas. Warto zwrócić uwagę na tych, którzy czasem tylko sprawiają wrażenie szczęśliwych, a tak naprawdę w ich sercach mieszka samotność. Warto spojrzeć obiektywnie na swoje życie i zwolnić dla tych, których kochamy, bo nigdy nie wiadomo ile wspólnego czasu nam pozostało.

Kup mi psa na święta

Jagna Kaczanowska w książce „I przemówiły ludzkim głosem” porusza problem jakim jest kupowanie zwierząt jako prezenty świąteczne. Coraz częściej słyszy się, że znaleziono szczeniaki, koty, chomiki, czy inne w lasach, przy drogach… Jak to się dzieje? Niestety często dziecko chce pieska, a rodzice ulegają i bez przemyślenia spełniają „marzenie” dziecka. Zdarza się, że taki zwierzak kończy w schronisku. Dlaczego? Bo okazuje się, że zwierzę, to obowiązek, na który nikt w rodzinie nie ma czasu; z psem trzeba wyjść na spacer, po kocie sprzątnąć kuwetę, a chomikowi trzeba zmieniać akwariowe posłanie.

Przy okazji apeluję o to żeby kupno lub przygarnięcie psa, czy innego zwierzaka było przemyślane. Pies rozumie więcej niż by się mogło wydawać; on też tęskni i potrafi pokochać człowieka.

Wydawnictwo W.A.B.

i przemówiły ludzkim głosem - okładka książki

Magia świąt

Chyba jest na świecie niewiele osób, które nie lubią magii świąt i całej tej atmosfery. W tym roku jest jak jest i może warto poświęcić więcej czasu swoim najbliższym. W wolnym czasie zachęcam natomiast żeby sięgnąć po książkę Jagny Kaczanowskiej „I przemówiły ludzkim głosem”. Książka w zaskakujący sposób przeplata historie ludzkie z tymi zwierzęcymi. Jak magia świąt, to i karp się znajdzie, ale nie taki na stole; co to, to nie. Znajdziemy takiego karpia, który rozumie ludzką samotność. Brzmi śmiesznie, prawda? To tylko mylne wrażenie, bo każdy, kto przeczyta książkę zrozumie…

Jedna książka, różne historie

„I przemówiły ludzkim głosem”, to siedem różnych historii, jednak ich bohaterowie, czyli zwierzęta zręcznie lawirują pomiędzy jednym, a drugim opowiadaniem. A więc tego samego psa, karpia, czy osiołka spotkamy w więcej niż jednej historii.

Każda z napisanych przez autorkę historii zaczyna się w bardzo smutny sposób, ale czy równie smutno się kończy? Tego nie zdradzę. W książce spotkamy sympatyczną staruszkę, która za wszelką cenę nie chce być sama w święta; z resztą, czy jest ktoś, kto chce być samotny w święta? Poznamy również zakompleksioną dziewczynę i ptasznika dzięki któremu pozna miłość życia. Kogo jeszcze przyjdzie spotkać czytelnikowi na kartach książki „I przemówiły ludzkim głosem”? Spotkamy bardzo chorego chłopca i jego świnkę morską, która niestety, ale go opuściła. Nic zaskakującego, prawda? Nie, nie, nie… Zaskoczenie będzie, to gwarantuję, bo pojawią się również bohaterowie, którzy są oczywistością. A kto to będzie? Karp, osiołek, pająk… I jeszcze kilku innych zaskakujących osobników 😉

Czy warto?

Warto! Mimo, że niektóre z historii są smutne, ale przecież nie wszystko w życiu jest kolorowe i szczęśliwe; takie już to nasze życie pokręcone. „I przemówiły ludzkim głosem”, to książka ze świątecznym klimatem, ale uważam, że można ją czytać przez cały rok. Dlaczego? Bo chodzi o przesłanie jakie ze sobą niesie – nie można się poddawać i trzeba pamiętać, że zwierzęta potrafią scalić ponadrywane, rodzinne więzy.

Poczujcie dzięki książce magię świąt! Może w dzisiejszym świecie jej trochę brakuje, bo nie ma śniegu, a zapach mandarynek nie kojarzy się tylko ze świętami, bo mamy je na co dzień. Ale tak między nami czytelnikami; ja wychowałam się w czasach, gdzie mandarynki były tylko na święta. Mimo, że minęło już tyle lat i w polskich sklepach znajdziemy wszystko czego chcemy, to kiedy tylko poczuję mandarynki, to przed oczami stają mi wigilijne wieczory z dzieciństwa. Nie ważne, czy to lato, czy zima – mandarynki = święta.

Do świąt zostało jeszcze kilka dni, więc może książkę o przemawiających do nas zwierzętach warto kupić komuś, kto kocha czytać, a dla kogo nie wiecie co kupić. Gwarantuję, że obdarowana osoba będzie zadowolona.

A czy wy wierzycie, że zwierzęta mówią ludzkim głosem? Bo ja nigdy nie przestałam 😉

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
co kupić w prezencie dla mola książkowego - zdjęcie książek

Co kupić w prezencie dla mola książkowego?

, , , , , , , , 0

Pomysły na prezent, czyli co kupić w prezencie dla mola książkowego?

Coraz bliżej święta, coraz bliżej święta… Tak, czas do świąt zleci niepostrzeżenie; zanim się obejrzymy będzie już wigilijna noc. Uwielbiam robić prezenty nawet bardziej niż je dostawać. Dlaczego? Bo z niecierpliwością zawsze czekam na reakcję, na radość na twarzy obdarowanego, na zaskoczenie; oby nie rozczarowanie 😉 Też wolicie robić prezenty niż je dostawać? Ale nie o tym dzisiejszy wpis. Dzisiaj odpowiem na pytanie: co kupić w prezencie dla mola książkowego.

Zdarza się, że kupienie prezentu może przysporzyć kłopotów. Zastanawiamy się co komu kupić, a i tak często nic nie przychodzi do głowy. Dlatego dzisiaj postanowiłam pomóc tym, którzy muszą obdarować miłośnika czytania. Niby to oczywiste, że książka będzie idealnym prezentem, ale może warto poszukać czegoś innego? Zatem co kupić w prezencie dla mola książkowego? Ja postaram się pomóc; będę takim małym pomocnikiem Świętego Mikołaja 😀

Co kupić w prezencie dla mola książkowego? Książkę!

Chyba najbardziej oczywistą odpowiedzią na pytanie: co kupić w prezencie dla mola książkowego jest książka i od tego zacznę. Z badań, które zostały przeprowadzone w ostatnim czasie wynika, że Polacy czytają więcej niż jeszcze rok temu. Jak to możliwe? Myślę, że przyczyniła się do tego po trosze pandemia i nakaz siedzenia w czterech ścianach własnych domów i mieszkań. Jaki zatem wniosek? Że taka narodowa kwarantanna przyczyniła się do rozwoju polskiego czytelnictwa. Czyli jakiś plus tego jest.

Po jakie książki najchętniej sięgają Polacy? Powieści, biografie oraz wywiady – tak wynika z sondażu, ale trzeba pamiętać, że takie sondaże nie zawsze są wiarygodne. Przecież ktoś kto lubi romanse może nie chcieć się przyznać i powie, że lubi horrory 😉

Poniżej kilka propozycji podzielonych na kategorie.

Książki dla kobiet:

„Orzechy i pestki” Lary Gessler, czyli niebanalna książka kulinarna zawierająca historię różnorakich orzechów i przede wszystkim świetne przepisy z ich udziałem.

Prószyński i S-ka

Orzechy i pestki

„Gorące lato. Grzeszne opowieści” – tą książkę polecam szczególnie. Dlaczego? Bo pozwoli zapomnieć o szarej polskiej pogodzie; przeniesie czytelniczkę w ciepłe, czasem egzotyczne miejsca. „Gorące lato…”, to antologia, zbiór opowiadań najlepszych polskich autorek.

Wydawnictwo Akurat

gorące lato. grzeszne opowieści - okładka

„Bliżej niż myślisz” – thriller Ewy Przydrygi. Książka zaskakująca i trzymająca w napięciu do samego końca; miłośniczki książek z dreszczykiem na pewno będą zadowolone.

Wydawnictwo MUZA

bliżej niż myślisz - okładka

„Małe miasto, wielkie kłamstwa” Diane Chamberlain ten sam problem jakim jest rasizm i odrzucenie społeczne. Autorka zabiera swoich czytelników do świata pełnego tajemnic, intryg i zagadek z przeszłości, które bohaterki starają się ukryć, by zacząć wszystko od nowa, z czystą kartą. Poznajemy historię pełnej pasji młodej malarki, która stała się ofiarą. Anna stała się ofiarą tego na co tak bardzo liczy każdy początkujący artysta; była ofiarą własnego sukcesu. Dodatkowo nasza bohaterka jest tak bardzo emocjonalna, że zaczyna się to ocierać o obłęd. Wraz z Anną wchodzimy do świata malarstwa, ale nie tego z wielkich galerii, ale do tego pełnego znaków i symboli – małego, lokalnego. Mija chwila i już znajdujemy się w 2018 roku i poznajemy Morgan.

Prószyński i S-ka

Książki dla mężczyzn:

„Dolina niesamowitości” autorstwa Anny Weiner spodoba się szczególnie miłośnikom nowoczesnych technologii. Autorka nie wymyśliła historii o tym jak działają start-upy; Weiner pisze prawdę o tym jak to wszystko wygląda „od kuchni”.

Prószyński i S-ka

dolina niesamowitości - okładka

„Morderców tropimy w czwartki” Richarda Osmana, to kryminał napisany ze sporą dozą humoru. Historia opowiada o grupie seniorów, którzy rozwiązują zagadki kryminalne sprzed lat i jak sam tytuł głosi – spotykają się w czwartki. Wszystko się zmienia kiedy na ich drodze pojawia się nowa zagadka: kto zabił dewelopera, który wybudował miasteczko dla seniorów, w którym mieszkają. Książka potrafi rozbawić do łez!

Wydawnictwo MUZA

morderców tropimy w czwartki - okładka

„Cyberpunk. Odrodzenie” Andrzeja Ziemiańskiego. Ta książka, to bardziej sci-fi niż fantasy. W tej książce znajdziecie wszystkiego po trosze. Macie ochotę na wątek kryminalny? Tu go znajdziecie. Supernowoczesne technologie, świat z przyszłości, futurystyczne miasta? Proszę bardzo! Gangi, mroczne miasto, tajemnice, zagadki. A do tego walka… Walka rządu z ogromną firmą farmaceutyczną. Lubicie wynalazki? To super, bo w tej książce ich na pewno nie zabraknie, tego możecie być pewni. A co jest tłem? Wiadomo! Pieniądze… I to duuuuże pieniądze przez które niestety, ale człowiek staje się marionetką w rękach rządzących.

Wydawnictwo MUZA

cyberpunk. odrodzenie - okładka

„Chciwość” – tą książkę pokocha każdy, kto lubi twórczość Marka Elsberga. Światem zaczyna rządzić chaos i chciwość przynosząca kryzys. Międzynarodowe znane firmy jak i małe przedsiębiorstwa zaczynają ogłaszać upadłości, banki przestają funkcjonować, a ulicami miast przetaczają się masy demonstrantów. Na ulicę wychodzą zwykli ludzie, bo to oni odczują kryzys najdotkliwiej. Wszystko to za sprawą kryzysu gospodarczego, który zbiera ogromne żniwa. W Berlinie trwa szczyt, na którym przywódcy największych państw z całego świata oraz ważni urzędnicy państwowi i miliarderzy spotykają się, aby położyć kres nadchodzącej katastrofie ekonomicznej. Wydaje się, że jednak jest ktoś, kto ma pomysł jak sobie z tym poradzić.

Wydawnictwo W.A.B.

chciwość - okładka

Poradniki, biografie:

„Jak uwierzyć w siebie i uciszyć wewnętrznego krytyka”, to książka, w której autorki starają się pomóc czytelniczkom znaleźć odpowiedź na to jak uwierzyć w siebie. Poradnik posiada ciekawą formę – mimo, że tylko czytasz, to czujesz się jak uczestnik terapii. Książka porusza trudny problem jakim jest samoakceptacja. Po przeczytaniu pokusiłabym się o stwierdzenie, że książka skierowana jest do kobiet.

Wydawnictwo MUZAjak uwierzyć w siebie - okładka

„Dziennik Reni Spiegel” – Reni Spiegel była Żydówką polskiego pochodzenia. W wieku 15 lat zamieszkała wraz ze swoimi dziadkami w Przemyślu i to właśnie tu mając zaledwie 18 lat została zastrzelona na ulicy przez niemieckiego żołnierza. „Dziennik Reni Spiegel. Życie młodej dziewczyny w cieniu Holokaustu”, to zapiski młodej Reni, które zostały odnalezione po ponad siedemdziesięciu latach w jednej ze skrytek w Nowym Jorku. Luki jakie były w oryginale zostały uzupełnione przez siostrę dziewczyny – Arianę. Dzięki tym uzupełnieniom otrzymujemy pełny obraz tego, przez co przeszła młoda Spiegel.

Prószyński i S-ka

dziennik reni spiegel - okładka

„Jak nie zwariować ze swoim dzieckiem”… Tak, ten tytuł może być idealnym prezentem dla tych, którzy rozpoczynają przygodę z przedszkolem lub szkołą. Mikołaj Marcela w „Jak nie zwariować ze swoim dzieckiem” udowadnia, że my jako rodzice niestety nie mamy wpływu na system edukacji jaki jest w Polsce, bo jest on po prostu dość ograniczony, ale możemy sprawić, że nasze dzieci będą chciały się uczyć. A co najważniejsze, że nauka będzie im sprawiała przyjemność. Czy to w ogóle możliwe? Wygląda na to, że jak najbardziej.

Wydawnictwo MUZA

jak nie zwariować ze swoim dzieckiem - okładka

„Mała. Światu znana jako Madame Tussaud”, to przede wszystkim historia Marie Tussaud, jednak autor ukazał również świat pełen nienawiści, zdziczenia, wynaturzenia i krwawej, zbrodniczej rewolucji francuskiej. Wszystko to Edward Carey opisuje w taki sposób, że czytelnik może się nabrać… W jaki sposób? Bo tak bardzo pisze klasyką, że można się pomylić i pomyśleć, że to autor z czasów Dickensa. Patrząc jednak na datę wydania mówisz sobie „serio”?

Prószyński – S-ka

Mała. Światu znana jako Madame Tussaud - okładka. co kupić w prezencie dla mola książkowego

Skarpetki

Tak, tak wcale się nie pomyliłam; skarpetki również mogą być świetnym prezentem i pomogą rozwiązać problem: co kupić w prezencie dla mola książkowego. Jednak mam tu na myśli skarpetki tematyczne 😉 Świetnym pomysłem jest zajrzenie do sklepu Molom, w którym jest naprawdę spory wybór nietypowych literackich skarpetek.

Zakładka

Nie masz pomysłu co kupić w prezencie dla mola książkowego? Kup mu piękną zakładkę do książki; taki prezent na pewno zda egzamin. Przepiękne zakładki w pudełkach prezentowych znajdziecie na stronie sklepu Wrzosowisko.

Książkowe koszulki

Gwarantuję, że każdy, kto kocha czytać ucieszy się z koszulki związanej z literaturą. Kojarzycie pewnie koszulkę z „Kołdrianem”? Tak, tak, taka koszulka pomoże pozbyć się problemu co kupić w prezencie dla mola książkowego. W poszukiwaniu takich koszulek zachęcam do udania się na stronę sklepu Nad wyraz, tam znajdziecie sporo świetnych koszulek.

Coś dla fanów Harrego Pottera

Jestem pewna, że każdy w swoim otoczeniu ma chociaż jedną osobę, która kocha szczerą miłością książki o Harrym Potterze; sama zaczytywałam się w jego przygodach. Co kupić w prezencie dla mola książkowego, który kocha przygody młodego czarodzieja? Nic prostszego jak tylko zajrzeć do Sklepiku z Pokątnej. Tam znajdziecie dosłownie wszystko co jest związane z Harrym; od świeczek, które już samą nazwą zachęcają do zakupu, przez ubrania aż po figurki przedstawiające bohaterów serii o młodym magu.

Czytnik ebooków, czyli co kupić w prezencie dla mola książkowego

Na sam koniec zostawiłam coś przed czym sama bardzo długo się wzbraniałam… Dopóki sama nie go dostałam w prezencie, a mowa tu o czytniku ebooków. Wiadomo, że nic nie zastąpi zapachu książki i przyjemności jaką sprawia jej czytanie, ale… No właśnie; są sytuacje, w których czytnik okazuje się być rozwiązaniem idealnym. Dlatego jeśli nie wiesz co kupić w prezencie dla mola książkowego, to sprawdź, czy ma czytnik. Jeśli nie, to problem rozwiązany 😉 Gwarantuję, że nawet najbardziej wzbraniająca się osoba doceni z czasem taki prezent; wystarczy, że spróbuje raz 😉

Czytnik nie jest może tanim prezentem, ale na pewno sprawdzi się przez lata. Osobiście posiadam Inkbook i będę go polecać z całego serca. Dlaczego? Bo jest kompatybilny z Legimi oraz EmpikGo, a to duży plus. Co więcej, kupując obecnie czytnik na polskiej stronie producenta otrzymacie 60 dni abonamentu Legimi lub 30 dni w EmpikGo do wypróbowania za darmo. Ja dostałam swój czytnik w maju, na swój pierwszy dzień mamy; moja Hania miała wtedy 4,5 miesiąca więc to tak naprawdę prezent od męża i prawdę mówiąc byłam nastawiona trochę sceptycznie. Dlaczego? Bo ja kocham papierowe książki!!! Ale mimo wszystko spróbowałam raz i zostałam pokonana. Nie oznacza to jednak, że porzuciłam „papier”, co to, to nie, ale czytnik, to strzał w dziesiątkę.

co kupić w prezenciw dla mola książkowego - czytnik inkbook

Podsumowując

Mam nadzieję, że choć trochę pomogłam tym, którzy mierzą się z pytaniem: co kupić w prezencie dla mola książkowego? Szczerz mówiąc mogłabym wymienić jeszcze sporo rzeczy, np.: plakaty, puzzle, czy modne ostatnio plansze do zdrapywania przeczytanych tytułów. Tego wszystkiego jest naprawdę sporo i mogłabym wymieniać i wymieniać, ale wtedy ten wpis miałby z dziesięć stron i nikomu nie chciałoby się tego czytać 😉

Życzę żeby Twój prezenty były strzałami w dziesiątkę, a jeśli chcesz poczytać więcej o zaproponowanych przeze mnie tytułach, to wystarczy na ów tytuł kliknąć i zostaniesz magicznie przeniesiony/na na stronę z recenzją, do czego serdecznie zapraszam 🙂

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
Na zdjęciu znajduje się książka "Cios kończący"

„Cios kończący”

, , , , , 0

„Cios kończący”, to naprawdę już koniec?

„Cios kończący”, to już ostatni tom serii „Polski psychopata” Mariusza Czubaja. Co ciekawe, jak zapewnia Wydawnictwo W.A.B., którego nakładem ukazała się książka nie trzeba znać poprzednich tomów żeby przeczytać „Cios kończący”. Ze strony autora, to świetne zagranie 😛 bo ma możliwość przekonania do siebie nowych czytelników, którzy nie muszą „nadrabiać” poprzednich tomów. Ja jednak zapewniam, że po przeczytaniu książki każdy na pewno sięgnie po poprzednie tomy.

Ja przyznam się, że poprzednie tomy znałam tylko z recenzji innych czytelników i z krótkich notatek przeczytanych gdzieś w Internecie. Jednak nic straconego, bo już nadrabiam zaległości i zapoznaję się dokładniej z głównym bohaterem – profilerem policyjnym Rudolfem Heinzem.

Emerytowany policjant zawsze pomocny

Rudolf Heinz przebywa na emeryturze, przy okazji rozwijając swoją ogromną pasję jaką jest gra na gitarze. Dlaczego profiler przeszedł na emeryturę? Heinz przeżył stratę ukochanej przez co jego zdrowie fizyczne i psychiczne uległy pogorszeniu, a co za tym idzie; stał się zagrożeniem w pracy sam dla siebie. „Cios kończący” doskonale przedstawia problemy i smutki z jakimi przyszło się zmierzyć głównemu bohaterowi.

Po jednym z wielu koncertów do Heinza podchodzi nieznana mu, młoda policjantka. Czego może chcieć od emerytowanego policjanta? Kobieta proponuje współpracę przy „starej” sprawie sprzed ponad roku. Czy Rudolf zdecyduje się na pomoc i na powrót na stare śmieci? Jasne, że tak… Mimo, że wcześniej twierdził, że już nigdy nie wróci do policji. Jednak praca, którą wcześniej kochał nie pozwala tak łatwo o sobie zapomnieć. Czy duet młodej policjantki i emerytowanego profilera ma jakiekolwiek szanse na powodzenie? Czy rozwikłają zagadkę tajemniczej śmierci? I czy pozostałe zabójstwa są ze sobą powiązane?

Zapomniałam o najważniejszym 😉 Śledztwo prowadzone przez Rudolfa Heinza i młodą policjantkę nie jest oficjalne, co dodaje historii dodatkowego smaczku. Aaaa, no i nasz bohater zostaje uprowadzony, ale więcej szczegółów zdradzać nie będę, bo nie o to tu chodzi. Czy to będzie „Cios kończący” całkowicie karierę policjanta???

Wydawnictwo W.A.B.

okładka książki "Cios kończący"

Tajemnicze morderstwa

Fabuła książki jest interesująca, choć momentami główny bohater działał mi na nerwy, ale może taki był zamysł autora – trudniej zapomnieć o Rudolfie Heinzu. Głównym wątkiem są tajemnicze morderstwa dokonywane przez postać, która jest dla wszystkich wielką zagadką. Nikt nie wie kim jest i gdzie się ukrywa. Oczywiście główny bohater książki „Cios kończący” wpada na trop tajemniczego mordercy przy okazji samemu ryzykując życiem.

Wcześniej pisałam już, że jest to moje pierwsze spotkanie z cyklem „Polski psychopata”, jednak wiem, że nie ostatnie. Mam zamiar uzupełnić swoje braki w lekturze. Czy zachęcił mnie do tego „Cios kończący”? Tak! Książka jest napisana w taki sposób, że potrafi zachęcić czytelnika swoją fabułą do sięgnięcia po poprzednie tomy. Jeśli w nich również znajdę takie tajemnice, zagadki, tropy i zaskakujące zakończenia, to będę usatysfakcjonowana.

To nie przypadek

W każdym moim wpisie znajduje się akapit pod tytułem „Czy warto?”. Nie jest to przypadek, ponieważ chcę pokazać, że książki, które czytam są naprawdę ciekawe. Właśnie dlatego w tym akapicie staram się pokazać ich plusy i zaciekawić potencjalnego czytelnika J Szczerze mówiąc jeszcze nie zdarzyło mi się zamieścić negatywnej recenzji. Dlaczego? Bo jeśli jakaś książka mi się nie podobała, to często nie dałam jej już rady doczytać do końca i po prostu nie miałabym jak o niej dokładnie napisać. Z resztą cały czas się zastanawiam, czy pisać o książkach, które mi się nie spodobały, bo nie chcę nikogo zniechęcać. Wolę pisać pozytywnie o tych pozycjach, które mnie zaciekawiły 🙂 i tak jest właśnie z książką „Cios kończący”.

Czy warto?

Wracając do meritum, „Cios kończący”, to książka z grupy tych, o których nie tak łatwo zapomnieć. Sprawa jest prosta… Ciekawa historia z zagadką w tle. Każdy miłośnik kryminałów polubi się z tym tytułem. Ja się na pewno cofnę do poprzednich tytułów z cyklu o Rudolfie Heinzu, bo uważam, że warto.

Na początku książka może się wydawać trochę zagmatwana, ale z każdą stroną zagłębiałam się mocniej w fabułę i czytałam, czytałam, czytałam… Aż nadeszło zakończenie. Czy mnie rozczarowało? Nie! Wręcz przeciwnie. Chociaż da się odczuć, że już się nie spotkamy z Rudolfem w kolejnych częściach. Mariusz Czubaj pisząc „Cios kończący” napisał koniec historii policyjnego profilera, która była z czytelnikami przez 12 lat.

Myślę, że każdy miłośnik dobrego kryminału polubi się z „Ciosem…”. Skąd ta pewność? Wystarczy przeczytać szczegółowe opisy tortur. Swoją drogą autor wykazuje się niebywałą wyobraźnią 😉 Zapewniam, że będzie krwawo i zagadkowo, bo podejrzanych będzie kilku.

Czubaj przez całą książkę wodzi czytelnika za nos i zaskakuje zakończeniem. Czy innych czytelników też zaskoczy? Tego jestem pewna, ale szczegółów zdradzać nie będę 😀 Mariusz Czubaj rozwiązaniem zagadki morderstwa i zakończeniem książki zadał czytelnikom konkretny „Cios kończący”.

Chociaż nie znałam wcześniej twórczości pana Czubaja, to już po tej jednej książce mogę stwierdzić, że zostanę jego czytelniczką na dłużej.

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.
Zdjęcie książki "Zdrada doskonała"

„Zdrada doskonała”

, , , , , , 0

„Zdrada doskonała” – thriller doskonały?

Po całej serii przeczytanych przeze mnie ostatnio książek typowo kobiecych wracam do korzeni 🙂 Tym razem pod ostrzał biorę thriller Lauren North. Książkę otrzymałam od Wydawnictwa W.A.B. jako egzemplarz recenzencki i szczerze mówiąc nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Tyle różnych haseł reklamowych, tyle zachwytów nad książką „Zdrada doskonała”, ale czy te wszystkie peany są słuszne? Muszę dodać, że North jest debiutantką, ale jej debiut jest stuprocentowo udany. Oczywiście żeby się o tym przekonać – musicie przeczytać książkę 😉

„Zdrada doskonała” – książka pełna detali

Już na pierwszy rzut oka widać, że North doskonale czuje w gatunku literackim jakim jest thriller. Wprawny czytelnik potrafi to wychwycić. Serio! Może to jakiś czytelniczy szósty zmysł 😉 No bo sami przyznacie, że niektóre książki są po prostu nudne i widać, że pisane „na siłę”. „Zdrada doskonała”, to powieść która rozwija się powoli, co jednak nie nuży i co najważniejsze – nie nudzi. Autorka zwraca uwagę na detale, dzięki czemu czytelnik może szczegółowo poznać bohaterów książki „Zdrada doskonała”. Początek może trącić trochę obyczajówką, ale uwierzcie mi na słowo – to tylko złudzenie! Myślę, że pisarka celowo zastosowała taki zabieg żeby móc wprowadzić czytelnika w przedstawiony przez nią świat etapami.

Tess Clark i jej tragedia

Główną bohaterką thrillera „Zdrada doskonała” jest Tess Clark. Jej życie zmieniło się diametralnie po tragedii jaką przeżyła. Co takiego się stało? Tess straciła męża. Zdecydowanie zbyt szybko. Taka strata przytłoczyłaby na pewno każdą kobietę – śmierć bliskiej osoby, to tęsknota już do końca. Kobieta nie została jednak sama. Całą swoją miłość przelewa na Jamiego – swojego siedmioletniego syna. Tess ma to szczęście, że na jej trudnej drodze pojawia się w odpowiednim momencie kobieta, która zajmuje się pomocą takim osobom jak ona. Kobieta pomaga tym, którzy stracili kogoś bliskiego. Czy nieznajoma, która pojawia się w życiu głównej bohaterki tak naprawdę znikąd jest tym, za kogo się podaje?

Napięcie rosnące z każdą stroną

Czytasz i wiesz, że niedługo stanie się coś złego. Sposób w jaki skonstruowana jest fabuła, jest wręcz perfekcyjny – nie przesadzam! Z każdą kolejną przeczytaną stroną napięcie rosło coraz bardziej, ale… No właśnie! Autorka nie wykłada od razu wszystkiego na tacy, za co jestem jej bardzo wdzięczna, bo dzięki temu chcesz więcej i więcej. „Zdrada doskonała”, to powieść, w której stajesz się częścią wszystkiego co się dziej – zaczynasz współodczuwać, boisz się, cieszysz i czujesz lęk razem z główną bohaterką.

Wydawnictwo W.A.B

okładka książki "Zdrada doskonała"

Kobieta, która straciła męża

„Zdrada doskonała” przedstawia nam historię straty. Straty męża, poczucie samotności, ale nie tylko… Śmierć męża, to dla Tess dopiero początek kłopotów. O kogo boisz się bardziej niż o siebie? O swoich bliskich. A będąc matką? Odpowiedź może być tylko jedna – najgorszy strach, to ten o dziecko. Właśnie taki strach dosięga główną bohaterkę. Walka o bezpieczeństwo, zdrowie, życie dziecka, to chyba najcięższa batalia jaką przyjdzie stoczyć Tess jako matce. Lauren North serwuje swoim czytelnikom naprawdę sporą dawkę emocji. I o to chodzi! Chyba wszyscy mamy dość przewidywalnych thrillerów, z których każdy jest „na jedno kopyto”.

Emocje ponad wszystko

Jeśli thrillery psychologiczne to coś, co lubisz, to „Zdrada doskonała” będzie idealną książką dla Ciebie. Książka jest pełna emocji, nie pozostawia żadnych złudzeń i robi taki mętlik w głowie, że hej! Ale to taki pozytywny mętlik 🙂 Taki, który sprawia, że nie chcesz odkładać książki nawet na minutę. Ciekawe zwroty akcji, tajemnice, niedopowiedzenia – tego na pewno nie brakuje w „Zdradzie…”. Główna bohaterka walczy sama ze sobą, ze strachem o siebie, o przyszłość i o siedmioletniego syna. Zostaje sama… Z formalnościami, z zapachem męża, który nadal może wyczuć w pościeli, z jego rzeczami, z tęsknotą. North nakreśliła przejmujący obraz straty bliskiej osoby.

Dlaczego mnie to spotkało?

Nie dość, że Tess traci męża, to znika jej syn. Nie może go nigdzie znaleźć… Zostaje dźgnięta w brzuch. Jej koszmar dopiero się rozpoczyna. Czy jej syn został porwany? Dlaczego i kto ją zaatakował? Kto „bawi się” w głuche telefony? Czy ktoś pragnie jej spadku? Dużo znaków zapytania, prawda? Właśnie te pytania sprawiają, że od książki nie sposób się oderwać. Ja czytałam podczas karmienia córki w nocy (błogosławiony ten, kto wymyślił czytnik, choć do niedawna mówiłam czytnikom stanowcze NIE!). I tutaj muszę się do czegoś przyznać… Dziecko spało od 30 minut, a ja czytałam dalej… To nic, że była 3 nad ranem 😀 „Zdrada doskonała”, to książka, która nie daje się odłożyć!

Jak już wcześniej wspomniałam, na drodze Tess pojawia się konsultantka, która pomaga osobom takim jak ona. Takim, które straciły kogoś bliskiego. Kim naprawdę jest Shelley? Czy można, i czy warto jej zaufać? Czytając książkę, z każdą kolejną stroną zaczynałam bardziej wątpić w to, kto jest tym dobrym, a kto złym.

Trudne tematy

„Zdrada doskonała”, to nie tylko świetny thriller; to też książka dotykająca trudnych tematów jakimi są śmierć, żałoba, smutek i próba powrotu do „normalnego” życia. Autorka prowadzi książkę dwutorowo. Z jednej strony możemy zobaczyć trud pogodzenia się Tess ze śmiercią męża – bohaterka prowadzi z nim monologi. Z drugiej strony widzimy jak sama sobie odbiera umiejętność podejmowania decyzji, staje się wrakiem człowieka pozbawionego własnego zdania.

„Zdrada doskonała” godna polecenia

Gwarantuję, że dla każdej osoby sięgającej po tą książkę, będzie miała ona inny przebieg, a to ze względu na jej zawiłości. Każdy czytelnik ma szanse na wyobrażenie sobie swojego końca opowiadania. Czy odgadnie zakończenie? Tego dowie się tylko ten, kto przeczyta książkę „Zdrada doskonała” 🙂 Szczerze? Nie przewidziałam jakie będzie zakończenie. Czy to dobrze? Jasne! To, że nie wiedziałam jak zakończy się książka doskonale świadczy o tym z jaką umiejętnością została napisana. Czy były minusy? Był, ale tylko jeden… Byłam ciekawa zakończenia niektórych wątków, a zostały one niestety urwane. Może zabieg był celowy co by pozostawić czytelnikom pole dla ich wyobraźni. Osobiście poczułam mały niedosyt.

Jak oceniam książkę jako całość? „Zdrada doskonała”, to świetny debiut literacki Lauren North. Autorka w mocny sposób ukazuje emocje jakie niesie ze sobą książka. Książkę przeczytałam w 3 wieczory (w sumie, to raczej noce) 😛 Jest nieodkładalna, nieodrywalna. Jednym słowem zasługuje na wszystkie zachwyty, ochy i achy jakie jej dotyczą.

Ja już z niecierpliwością przebieram nogami i czekam na więcej książek od Lauren North – jestem pewna, że nie zawiedzie nas, miłośników thrillerów.

Zaufaj mi i przeczytaj „Zdradę doskonałą”, a później przemyśl to, komu ufasz 😉

 

 

 

Podobał Ci się wpis? udostępnij go innym.

Load More